Wat zijn de mogelijke oorzaken van poep eten?
Veel honden doen het. Poep eten van andere honden of zelfs van menselijke natuurpoepers. In een klein aantal gevallen van poep eten eet een hond alleen zijn eigen ontlasting. Sommige doen beide. Een smerige gewoonte, die soms zeer hardnekkig kan zijn en de eigenaar tot grote wanhoop kan voeren.
Alleen eigen ontlasting eten wordt bij honden veroorzaakt door een vorm van onnozel gedrag, dat vaak past bij het homeopathische middel Veratrum album. In een aantal gevallen eet een hond zijn eigen ontlasting omdat hij zich schaamt voor zijn onzindelijkheid, die hij zelf niet meer in de hand kan houden. Bijvoorbeeld, als de hond te lang wordt opgesloten in een kleine ruimte, of, als een hond verlamd raakt in zijn achterhand.
Het eten van poep van andere honden of die van mensen komt verreweg het meeste voor en heeft een aantal andere oorzaken. In de meeste gevallen is het een combinatie van factoren en moeten we dus meerdere maatregelen tegelijk nemen.
De belangrijkste oorzaken zijn:
Storing van de darmflora en gebrek aan ruwvezel veroorzaken waarschijnlijk een onlustgevoel, dat de hond denkt te kunnen bevredigen met het eten van poep: darmflora en ruwvezel (paardenpoep)
Mogelijk stimuleren nog aanwezige smaakstoffen in de ontlasting het poep eten (kattenpoep)
Poep eten geeft mogelijk het gevoel, dat de hond zich kan camoufleren voor of onderwerpen aan zijn omgeving. Hij schikt zich naar zijn omgeving (mensen- en hondenpoep). Dat is dus een gedragsprobleem
De macht der gewoonte kan zo sterk worden, dat het poep eten tot een manie of zelfs tot instinctmatig gedrag wordt verheven.
Behandeling
Het is meestal het beste, zeker in hardnekkige gevallen een compleet behandelingsplan uit te voeren op basis van de veronderstelde oorzaken van het poep eten. Halve maatregelen leiden vaak tot teleurstellingen.
1. Toevoeging van extra darmflora en extra ruwvezel. Er zijn verschillende mogelijkheden:
Variëren op de eenzijdige brokvoeding: minimaal 1 maal per week een zelfbereide maaltijd met bijvoorbeeld vuile pens en gekookte bladgroenten. We moeten ervoor waken, dat de onderlinge verhoudingen tussen eiwitten, koolhydraten, vetten, calorische waarde e.d. niet volledig scheef getrokken worden.
Dikwijls betreft het honden die hongerig zijn en meer willen eten dan goed is voor hun conditie. We moeten in die gevallen kiezen voor:
òf een commercieel vermageringsdieet met veel ruwvezel, aangevuld met Probiotica (Protexin Pro-Soluble)
òf een commerciële brokvoeding met extra gekookte bladgroenten en sperziebonen, aangevuld met Probiotica (Protexin Pro-Soluble)
òf een commerciële brok, aangevuld met een preparaat met en Probiotica en extra ruwvezel (Protexin Pro-Fibre)
2. Voor gedragsproblemen is er weinig tot niets in de reguliere diergeneeskunde. We proberen daarom het best passende homeopathische middel bij de betreffende hond te vinden. Meestal is hier voor een consult van een homeopathisch werkende dierenarts nodig. Zie Homeopathie.
U kunt zelf al een heel eind op weg komen door de type omschrijvingen in het boek Hond & Homeopathie te bestuderen.
3. De macht der gewoonte. Bij gedragsproblemen kennen we een ontwenningsperiode van circa 6 – 8 weken. We noemen dat een “desensitization period”. Dat betekent dat we met een homeopathisch middel minimaal 6 – 8 weken moeten behandelen; meestal doen we het voor de zekerheid 12 weken! Als we het voor elkaar krijgen een hond minimaal 6 – 8 weken geen ontlasting te laten eten, bijvoorbeeld door hem bovendien aan te lijnen of te muilkorven en te straffen bij elke poging en te belonen als hij wel snuffelt, maar niet eet, zijn we in staat dit gedrag af te leren. We zouden de hond kunnen proberen te demotiveren door de drol te bewerken met een prikkelende stof. Maar meestal is de hond sneller dan u en het is maar de vraag of we onze hond dit soort middeleeuwse folteringen willen aandoen.
